W piątek, 23 listopada, uczniowie klas maturalnych (klasa 3a oraz grupa z rozszerzonym hiszpańskim) wybrali się wraz z opiekunami na wycieczkę do Krakowa. Głównym celem wyjazdu było obejrzenie spektaklu Dom Bernardy A. w Teatrze Starym. Sztuka ta została wyreżyserowana przez Alejandro Radawskiego według dramatu Hiszpana Federica Garcii Lorki. Historia opowiedziana na scenie mówiła o buncie córek żyjących w matriarchacie.

  9 listopada 2018r klasa IIa pod opieką pań Reginy Hanslik i Moniki Janowskiej udała się do Katowic, by na deskach teatru im. Stanisława Wyspiańskiego  zobaczyć sztukę  opartą na dramacie Adama Mickiewicza Dziady, a wyreżyserowaną przez Krzysztofa Babickiego.

27 września 2018r.  na deskach Teatru Polskiego we Wrocławiu wystawiony został spektakl pod tytułem Xięgi Schulza w reżyserii Jana Szurmieja, na której miałam przyjemność być wraz z moją klasą III f, III c i III p. Organizatorem wyjazdu do Teatru Polskiego we Wrocławiu była p. Joanna Malinowska. Opiekę nad grupą sprawowały również panie Jolanta Nowak oraz Urszula Dyczkowska.

Długo wyczekiwany wyjazd odbył się w dniach 22-30 września 2018 roku. Pokonaliśmy prawie 5330 km. Codziennie pokonywaliśmy pieszo wiele kilometrów – najwięcej 22, najmniej 10. Przeszliśmy 4 odprawy promowe: z Dunkierki do Dover (ok. 2 godziny), następnie z Pembroke do Rosslare (ok. 4 godziny), a w drodze powrotnej z Dublina do Holyhead (ok. 3,5 godziny) oraz z Dover do Calais (ok. 1,5 godziny). Zwiedziliśmy Anglię, Walię (choć krótko) i nasz główny cel – Irlandię.

Pomimo jesiennej pory Hyde Park tonął w zieleni, trawniki usłane były kocami z wczasowiczami, a nieco bardziej aktywnych można było spotkać na rolkach bądź w biegu. Ostatni dzień wycieczki spędzamy w Londynie, tu gdzie miała ona swój początek. Żwawo maszerujemy do Muzeum Historii Naturalnej, gdzie znajdujemy pod dostatkiem informacji dotyczących różnych nurtujących nas zagadnienień. Później czekał nas spacer ku Buckingham Palace, a następnie na rejs po Tamizie.

Księżyc rozbłyska już światłem, wtórują mu gwiazdy, zarówno te wysoko na niebie jak i nisko na ziemi - blask miast. Ostatni dzień w Irlandii kończymy znów przejeżdżając obok odbijającego promienie słoneczne morza, najpiękniejszego lustra świata. Dopiero gdy dostrzegamy parę osób na jego brzegu możemy uświadomić sobie, bądź zaledwie spróbować, jego wielkość.